PANİK ATAK ' GELİYORUM ' DEMEZ 2 !

Merhaba arkadaşlar!
Bugün yarım kalan yerden devam ediyoruz yazımıza.
'' Hayatım gitgide kötüleşiyordu aslında sağlam olan bedenim hasta oluyordu. Sonunda annem bunlara bir dur demek adına aldı beni karşısına ve '' yeter artık '' dedi , '' kendine gel senin bir ailen var güçlü olmalısın'' kolumdan tuttu ve doktora gittik. Doktora gittik, biraz bekledikten sonra bizi odasına aldı. Doktor kısa boylu tıknaz bir adamdı. Tedirgin bir şekilde odaya girmiştim ve doktora ilk olarak ölmekten çok korktuğumu söylemiştim o da bana '' kızım bir gün herkes ölecek kimse dünyaya kazık çakmıyor. '' demişti
Doktorumla haftada bir kez görüşüyordum ama bu arada ataklarım da hemen hemen her gün aynı saatte geliyordu , ben de kendimi hastahanenin acilinde buluyordum artık bu o kadar sık olmaya başlamıştı ki acil servisindeki görevlilerle kanka olmuştum. Doktorum da bu acil servis maceralarımı biliyordu ve bana çok kızıyordu .Ben de bir daha olmayacak diye ona söz vermiştim taa ki kendimi tekrar acilde bulana kadar bir de üstüne asansörde doktorumla karşı karşıya gelene kadar. Bir güzel azarımı yedikten sonra eve gittim. Çok mutsuzdum , her gün bana bir şey olacak korkusuyla yaşamaktan bıkmıştım. Sağlık ansiklopedilerini okuyup hastalıkların belirtilerini araştırıyordum , her okudum hastalığı da kendimde var sanıyordum. Her on beş dakikada bir tansiyon ölçüyordum . Arkadaşlarımdan da uzaklaşmıştım, kimseyle görüşmüyordum, asosyal biri olmuştum. Kendi kendimle savaşır hale gelmiştim. Sayısız ilaç kullandım aralarında ağır ilaçlar da vardı vücudumu yoruyor ve sersemleştiriyordu beni. Fiziksel bir rahatsızlığım yoktu ve bu çevrem için rahatlatıcı bir durumdu ama benim iç dünyamdaki, ruhumdaki hastalığımı anlayamıyorlardı. Zaman zaman bana kızıyorlardı hatta.
Bu böyle yedi yıl sürdü, üç doktor değiştirdim, terapi gördüm ,yapılması gereken ne varsa her şeyi yaptım. Her yıl panik atağın farklı yüzüyle tanışıyordum. Mesela gece üçte uykumdan uyanıyordum, tansiyonum yirmilerde , burnumdan kan geliyordu, o derece şiddetli ataklar geçirdim. Derin nefes alamıyordum alamadıkça panikliyor panikledikçe de her tarafım uyuşuyor, ellerim kasılıyordu ve sonra tüm hayatımı değiştirecek bir şey keşfettim, doktorlarımın bile gerçekleştiremediği mucizeyi ben gerçekleştirmiştim hem de tesadüfen.